Duran Duran – 23.09.2006

Już jutro we Wrocławiu odbędzie się drugi koncert Duran Duran w Polsce. Z tej okazji postanowiłam trochę powspominać i odgrzebać zdjęcia z poprzedniego pobytu DD w naszym kraju. Aż się wierzyć nie chce, że minęło aż 6 lat! Impreza nazywała się Livebox Generation Show i była powitaniem rewolucyjnego (ponoć) urządzenia w ofercie TP SA. Nie wiem, czy faktycznie tak jest, ale dla mnie był to zalążek późniejszego Orange Warsaw Festival. 23 września 2006 roku na Służewcu podczas darmowego (ach, co to były za czasy!) koncertu wystąpił zespół Sistars (był to ich ostatni koncert przed rozwiązaniem), Myslovitz i oczywiście gwiazda wieczoru – Duran Duran. Pamiętam, że jechałam do Warszawy bez absolutnie żadnej presji i żadnych oczekiwań. Owszem, nazwa Duran Duran nie była mi obca, cały czas pamiętałam, jak w 1993 roku MTV maglowało klip, w którym występowała para młoda, ale na tym moja znajomość zespołu właściwie się kończyła. No dobrze – prawie, bo od zawsze uwielbiałam „Come undone”. Oczywiście nie omieszkałam się nieco przygotować i przesłuchać kilka razy ich największe hity. O dziwo okazało się, że kilka z nich znam.
Miałam kiedyś okazję oglądać kilka ich występów z okazji Weekendu z Duran Duran na MTV i dokładnie pamiętam, jak stwierdziłam, że pierwsza zwrotka i refren są zawsze ok, ale od drugiej zwrotki robi się już nudno. Dlatego w Warszawie nie nastawiałam się absolutnie na nic. I pewnie to sprawiło, że tak dobrze się bawiłam. Po 6 latach wspominam tamten koncert bardzo, bardzo miło. Ba, śmiem twierdzić, że był to jeden z najlepszych koncertów w moim życiu. W dodatku był transmitowany przez TVP1 i pewnie można go jeszcze gdzieś w sieci obejrzeć. Z tym, że to, co zarejestrowało oko kamery, a to, co widziałam ja, różni się diametralnie. Jedynka pokazała taki sobie wybór utworów i totalny brak najfajniejszych momentów (np. flirtu Simona z kamerą podczas „Girls on film”). Nic dziwnego, że uznałam koncerty DD za nudne na podstawie tego, co widziałam w telewizji. Jednak na żywo, gdy uczestniczy się w tym wszystkim, jest zupełnie inaczej. Telewizja zdecydowanie zabija energię, nie należy się więc sugerować tym, co widzi się na szklanym ekranie. Koncert, który pokazała Jedynka i ten, w którym ja brałam udział, to dwa różne wydarzenia. Dlatego teraz wiem, że zdecydowanie warto zobaczyć Duranów na żywo.
Poniżej jeszcze krótka relacja, którą napisałam niemal na gorąco, w 2006 roku (tekst oryginalnie pochodzi ze strony www.sdge.prv.pl)

Brytyjczycy pokazali klasę. Zagrali set-marzenie każdego laika- praktycznie same największe przeboje. Wystarczyło przyswoić sobie wcześniej ich „Greatest hits”, by rozpoznawać niemalże każdy utwór i śpiewać razem z Simonem Le Bon (przynajmniej refreny). A Simon pokazał, że ma naprawdę duże możliwości wokalne. Jego świetny wokal w połączeniu z bardzo dynamicznym i wręcz rockowym wykonaniem większości utworów bez problemu porwał kilka (-naście? -dziesiąt?) tysięcy ludzi zgromadzonych na Służewcu. Transmisja telewizyjna nie umywa się do tego, co tam się działo na scenie…

 

W tamtych czasach filmowałam jedynie fragmenty utworów…